Het kabinet heeft bij de Tweede Kamer een 
Voor het opsporen van fraude is huiszoeking allang een wettig middel dat kan worden ingezet. Met de nieuwe wet wil het kabinet dat ook onschuldige burgers en mensen die helemaal niet verdacht worden achter de voordeur door uitkeringsinstanties gecontroleerd kunnen worden.
De regeling betreft alle burgers die op enigerlei wijze gebruik maken van ‘sociale voorzieningen’, of dat nou is in de vorm van kinderbijslag, AOW, bijstand, weduwen of weduwnaar of wezenpensioen, arbeidsongeschiktheids- of werkloosheiduitkering, of studiebeurs. Al die miljoenen burgers zouden strafbaar worden als zij voortaan niet ‘vrijwillig’ medewerking verlenen aan huiszoekingen door controleambtenaren.
Wie weigert om bij aankondiging daarvan zijn woonruimte te laten inspecteren wordt financieel gekort of de inkomsten totaal ontnomen. Niet omdat hij fraude zou plegen maar omdat hij weigert mee te werken aan huiszoeking waarbij de tandenborstels en onderbroeken worden geschouwd, geïnspecteerd wordt wie de tuin heeft omgespit, waar de computer voor wordt gebruikt, wat er voor eten in huis is, wiens eigendom de vazen op de kast zijn ed. Dit binnentreden schendt het huisrecht en de inspectie van ieders doen en laten maakt inbreuk op de fundamentele burgerrechten op bescherming van het privé-leven.
Het recht om de persoonlijke vrijheid te respecteren, zolang mensen anderen geen schade berokkenen, om onbespied door het leven te mogen gaan is niet voor niks een fundamenteel recht. Mensen die nooit zichzelf kunnen zijn maar altijd op hun hoede moeten leven dat anderen in hun privé-leven wroeten en daar ook nog eens godweet wat voor conclusies aan kunnen verbinden zijn geen vrije mensen meer die geestelijk de ruimte hebben om zichzelf te zijn en zich te ontwikkelen. Dit is fnuikend voor de individuele persoon die afgericht wordt op middelmatigheid en zo onopvallend mogelijk gedrag.
Het is ook fnuikend voor een gezonde samenleving die enkel kan gedijen als er ruimte is voor de eigenheid van mensen, voor creativiteit en op een manier van samenleven waar mensen elkaar niet principieel wantrouwen en onderdrukken.
Voor de zoveelste keer de afgelopen jaren wordt het belang van vrijheid door een kabinet genegeerd niet gerespecteerd en de persoonlijke vrijheid van de burgers actief afgebroken. Na de ‘slimme’ spionagemeters voor energie, het EPD, het elektronisch kinddossier, het OV-privacy afbraaksysteem, de spionagekastjes in auto’s, wetsvoorstellen tot verbod van het dragen van een hoofddeksel naar eigen smaak, verplichte DNA-inzameling, eis tot afgifte vingerafdrukken aan de overheid, schending van het digitale briefgeheim, strafbaarstelling van handhaven beroepsgeheim door artsen, enz. is er weer een nieuw wetsvoorstel dat huisvredebreuk wil legaliseren.
Met het wetsvoorstel worden enerzijds de grondrechten van een groot deel van de bevolking geschonden en anderzijds een nieuw strafbaar feit in het leven geroepen. Mensen die de inbreuk op hun fundamentele burgerrechten niet accepteren worden door de nieuwe wetgeving automatisch criminelen, omdat niet meewerken betekent dat je je schuldig maakt aan het overtreden van de wet.
De sanctie om mensen te gaan straffen met het korten of afpakken van hun inkomsten is daarbij geen gepaste strafmaat maar een ordinair pressiemiddel. Ook zij die principieel bezwaar hebben en juridisch in het gelijk staan worden zo gedwongen om geen verzet te plegen. Individuele burgers laten het wel uit hun hoofd om zich tegen de overheid en machtige instanties te verzetten als dat ten koste gaat van het geld om de kinderen eten te geven, de huur te betalen e.d.
Zo’n beleid is een democratische rechtstaat onwaardig.
Wie de moeite neemt om zich in dit wetsvoorstel te verdiepen ontdekt dat de indieners van het voorstel zelf aangeven dat ze niet verwachten dat de maatregel daadwerkelijk zal helpen om fraude met uitkeringen terug te dringen.
Het achterliggende gedachtegoed blijkt de veronderstelling te zijn dat het zou helpen om ‘het draagvlak voor de sociale voorzieningen te vergroten’. Dat is een doodzonde tegen het principe in het internationale Europese Verdrag van de Rechten van de Mens en de daarop geënte Wet Bescherming Persoonsgegevens, die bepaalt dat wetgeving die de privacy aantast allereerst moet voldoen aan het doelbindingsprincipe en vervolgens getoetst moet worden op proportionaliteit.
Het kabinet blijkt echter met deze grondslagen van de wet en het verdrag voortdurend een loopje te kunnen nemen. Het parlement slikt het allemaal en de burgers kunnen zich toch nauwelijks effectief juridisch verweren.
Deze handelswijze is laakbaar, maar het gedachtegoed erachter is helemaal misselijk makend. Kennelijk gaat men er vanuit dat de maatschappij welwillender staat tegenover mensen die gebruik maken van belastingen en verzekeringen, waar ze zelf voor betaalden, als ze worden vernederd als tweederangsburgers ,waar fundamentele burgerrechten niet voor gelden.
De nieuwe Apartheid wakkert het wantrouwen van de burgers tegenover elkaar aan en breekt actief de solidariteit tussen mensen af. Uiteraard is het wel goed voor de werkgelegenheid van het legioen der arbeidzamen die geen beroep hoeven te doen op sociale voorzieningen omdat zij hun brood kunnen verdienen met het controleren van anderen of werkzaam zijn in de uitkeringsbureaucratie. De bewakingsindustrie vaart er wel bij en met een nieuw gecreëerd strafbaar feit stroomt er ook geld in de staatskas door uitkeringen waar mensen recht op hebben niet te hoeven uitbetalen op grond van het overtreden van de huiszoekingswet.
Dit wetsvoorstel werd ingediend door de partijen CDA (Donner) en Christen Unie (Rouvoet) die de christelijke naastenliefde als grondslag voor hun levenshouding beschouwen met welwillende medewerking van de PvdA (Klijnsma) die qua werkgelegenheid wel voordeel ziet.
Bij dit alles dient niet te worden vergeten dat de overheid het recht heeft om alle gegevens die van burgers waar dan ook zijn vastgelegd op te eisen voor gebruik door Justitie en veiligheids- en inlichtingendiensten. En ook dat alles wat geregistreerd wordt in de leefomgeving van kinderen gelijk tot hun 18de kan worden vastgelegd in hun Elektronisch Kinddossier. Dat alle gegevens die digitaal worden verwerkt fouten kunnen bevatten, in handen kunnen komen van onbevoegden, per definitie zullen uitzwermen naar bestanden waar de gegevens niet voor warden bedoeld. De huisbezoekrapportage is daarbij een nieuw instrument waar controle van de burger leidt tot vastlegging van gegevens over hem, waarbij hij geen zicht heeft/kan houden op wie er over zijn gegevens beschikt, waar deze voor worden gebruikt, of er foute vastlegging is, of gegevens verouderen, wat er voor conclusies aan worden verbonden en of hij niet desnoods na tientallen jaren nog ter verantwoording kan worden geroepen door een regiem dat dan de scepter zwaait over zijn persoonlijke huiselijke leven anno 2010.
Digitale gegevens zijn bovendien onuitwisbaar.
Wij roepen het kabinet op dit wetsvoorstel per onmiddellijk in te trekken en verzoeken het parlement erop toe te zien dat dit zo snel mogelijk gebeurt.
Bronnen:
Kamerdebat van 19 november 2009
12 1-2010 Uitspraak Centrale Raad van Beroep
15 -1-2010 NRC Opklaringen Laat de overheid binnen, anders geen uitkering lees…